kelderen
Dutch
Etymology
From kelder.
Pronunciation
Audio (file)
Inflection
Inflection of kelderen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | kelderen | |||
past singular | kelderde | |||
past participle | gekelderd | |||
infinitive | kelderen | |||
gerund | kelderen n | |||
verbal noun | — | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | kelder | kelderde | ||
2nd person sing. (jij) | keldert | kelderde | ||
2nd person sing. (u) | keldert | kelderde | ||
2nd person sing. (gij) | keldert | kelderde | ||
3rd person singular | keldert | kelderde | ||
plural | kelderen | kelderden | ||
subjunctive sing.1 | keldere | kelderde | ||
subjunctive plur.1 | kelderen | kelderden | ||
imperative sing. | kelder | |||
imperative plur.1 | keldert | |||
participles | kelderend | gekelderd | ||
1) Archaic. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.