kazać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kazati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈka.zat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

kazać impf

  1. (intransitive) to order, to tell someone to do something
    Rodzice kazali mi posprzątać pokój.
    My parents told me to clean up my room.

Conjugation
Conjugation of kazać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kazać
present tense 1st każę każemy
2nd każesz każecie
3rd każe każą
past tense 1st kazałem kazałam kazaliśmy kazałyśmy
2nd kazałeś kazałaś kazaliście kazałyście
3rd kazał kazała kazało kazali kazały
future tense 1st będę kazał1 będę kazała1 będziemy kazali1 będziemy kazały1
2nd będziesz kazał1 będziesz kazała1 będziecie kazali1 będziecie kazały1
3rd będzie kazał1 będzie kazała1 będzie kazało1 będą kazali1 będą kazały1
conditional 1st kazałbym kazałabym kazalibyśmy kazałybyśmy
2nd kazałbyś kazałabyś kazalibyście kazałybyście
3rd kazałby kazałaby kazałoby kazaliby kazałyby
imperative 1st — każmy
2nd każ każcie
3rd niech każe niech każą
active adjectival participle każący każąca każące każący każące
contemporary adverbial participle każąc
impersonal past kazano
1 or: będę kazać, będziesz kazać etc.

Further reading
  • kazać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.