karınca

Turkish

Etymology

From earlier attested karınçak or karınça, from Proto-Turkic.

Pronunciation
  • IPA(key): [kʌɾɯndʒʌ]

Noun

karınca (definite accusative karıncayı, plural karıncalar)

  1. ant

Declension
Inflection
Nominative karınca
Definite accusative karıncayı
Singular Plural
Nominative karınca karıncalar
Definite accusative karıncayı karıncaları
Dative karıncaya karıncalara
Locative karıncada karıncalarda
Ablative karıncadan karıncalardan
Genitive karıncanın karıncaların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular karıncam karıncalarım
2nd singular karıncan karıncaların
3rd singular karıncası karıncaları
1st plural karıncamız karıncalarımız
2nd plural karıncanız karıncalarınız
3rd plural karıncaları karıncaları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular karıncayım karıncalarım
2nd singular karıncasın karıncalarsın
3rd singular karınca
karıncadır		 karıncalar
karıncalardır
1st plural karıncayız karıncalarız
2nd plural karıncasınız karıncalarsınız
3rd plural karıncalar karıncalardır
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.