karike

Finnish

Etymology

karista + -ke

Noun

karike

  1. (biology) litter (layer of fallen leaves and other undecayed organic matter on a forest floor)

Declension

Inflection of karike (Kotus type 48/hame, kk-k gradation)
nominative karike karikkeet
genitive karikkeen karikkeiden
karikkeitten
partitive kariketta karikkeita
illative karikkeeseen karikkeisiin
karikkeihin
singular plural
nominative karike karikkeet
accusative nom. karike karikkeet
gen. karikkeen
genitive karikkeen karikkeiden
karikkeitten
partitive kariketta karikkeita
inessive karikkeessa karikkeissa
elative karikkeesta karikkeista
illative karikkeeseen karikkeisiin
karikkeihin
adessive karikkeella karikkeilla
ablative karikkeelta karikkeilta
allative karikkeelle karikkeille
essive karikkeena karikkeina
translative karikkeeksi karikkeiksi
instructive karikkein
abessive karikkeetta karikkeitta
comitative karikkeineen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.