karcić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkar.t͡ɕit͡ɕ/

Verb

karcić impf (perfective skarcić)

  1. (transitive) to scold, rebuke, reprimand, castigate

Conjugation
Conjugation of karcić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive karcić
present tense 1st karcę karcimy
2nd karcisz karcicie
3rd karci karcą
past tense 1st karciłem karciłam karciliśmy karciłyśmy
2nd karciłeś karciłaś karciliście karciłyście
3rd karcił karciła karciło karcili karciły
future tense 1st będę karcił1 będę karciła1 będziemy karcili1 będziemy karciły1
2nd będziesz karcił1 będziesz karciła1 będziecie karcili1 będziecie karciły1
3rd będzie karcił1 będzie karciła1 będzie karciło1 będą karcili1 będą karciły1
conditional 1st karciłbym karciłabym karcilibyśmy karciłybyśmy
2nd karciłbyś karciłabyś karcilibyście karciłybyście
3rd karciłby karciłaby karciłoby karciliby karciłyby
imperative 1st — karćmy
2nd karć karćcie
3rd niech karci niech karcą
active adjectival participle karcący karcąca karcące karcący karcące
passive adjectival participle karcony karcona karcone karceni karcone
contemporary adverbial participle karcąc
impersonal past karcono
verbal noun karcenie
1 or: będę karcić, będziesz karcić etc.

Synonyms

Further reading
  • karcić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.