kapować

Polish

Etymology

From German kapieren +‎ -ować

Pronunciation
  • IPA(key): /kaˈpɔ.vat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

kapować impf

  1. (slang) to get; to understand
  2. (slang) to tell on; to rat out; to inform authorities

Conjugation
Conjugation of kapować impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive kapować
present tense 1st kapuję kapujemy
2nd kapujesz kapujecie
3rd kapuje kapują
past tense 1st kapowałem kapowałam kapowaliśmy kapowałyśmy
2nd kapowałeś kapowałaś kapowaliście kapowałyście
3rd kapował kapowała kapowało kapowali kapowały
future tense 1st będę kapował1 będę kapowała1 będziemy kapowali1 będziemy kapowały1
2nd będziesz kapował1 będziesz kapowała1 będziecie kapowali1 będziecie kapowały1
3rd będzie kapował1 będzie kapowała1 będzie kapowało1 będą kapowali1 będą kapowały1
conditional 1st kapowałbym kapowałabym kapowalibyśmy kapowałybyśmy
2nd kapowałbyś kapowałabyś kapowalibyście kapowałybyście
3rd kapowałby kapowałaby kapowałoby kapowaliby kapowałyby
imperative 1st — kapujmy
2nd kapuj kapujcie
3rd niech kapuje niech kapują
active adjectival participle kapujący kapująca kapujące kapujący kapujące
contemporary adverbial participle kapując
impersonal past kapowano
verbal noun kapowanie
1 or: będę kapować, będziesz kapować etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.