kalma

Finnish

(index ka)

Etymology

From Proto-Finnic *kalma, likely from Proto-Uralic *kalma and a doublet with kuolema.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɑlmɑ/, [ˈkɑlmɑ]
  • Hyphenation: kal‧ma
  • Rhymes: -ɑlmɑ

Noun

kalma

  1. (literary) death
    kalman hajuthe odor of death

Declension

Inflection of kalma (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kalma kalmat
genitive kalman kalmojen
partitive kalmaa kalmoja
illative kalmaan kalmoihin
singular plural
nominative kalma kalmat
accusative nom. kalma kalmat
gen. kalman
genitive kalman kalmojen
kalmainrare
partitive kalmaa kalmoja
inessive kalmassa kalmoissa
elative kalmasta kalmoista
illative kalmaan kalmoihin
adessive kalmalla kalmoilla
ablative kalmalta kalmoilta
allative kalmalle kalmoille
essive kalmana kalmoina
translative kalmaksi kalmoiksi
instructive kalmoin
abessive kalmatta kalmoitta
comitative kalmoineen

Anagrams


Hausa

Alternative forms

  • کَلْمَا (Ajami)

Noun

kalmā̀ f (plural kalmōmī, possessed form kalmàr̃)

  1. word

Ido

Etymology

Borrowed from English calm, French calme, Spanish/Italian calmo.

Adjective

kalma

  1. calm, still, placid

Derived terms


Livonian

Alternative forms

  • (Courland) kālma

Etymology

From Proto-Finnic *kalma.

Noun

kalma

  1. grave
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.