kabuk

Turkish

Etymology

From Old Turkic kabık, from Proto-Turkic *Kāpuk.

Noun

kabuk (definite accusative kabuğu, plural kabuklar)

  1. scab (incrustation over a wound)
  2. shell

Declension

Inflection
Nominative kabuk
Definite accusative kabuğu
Singular Plural
Nominative kabuk kabuklar
Definite accusative kabuğu kabukları
Dative kabuğa kabuklara
Locative kabukta kabuklarda
Ablative kabuktan kabuklardan
Genitive kabuğun kabukların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular kabuğum kabuklarım
2nd singular kabuğun kabukların
3rd singular kabuğu kabukları
1st plural kabuğumuz kabuklarımız
2nd plural kabuğunuz kabuklarınız
3rd plural kabukları kabukları
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.