jumal

See also: Jumal

Estonian

Etymology

From Proto-Finnic *jumala. Possibly a loan from Proto-Indo-Iranian *diyumna. Compare Sanskrit द्युमान् (dyumān, heavenly, shiny).

Noun

jumal (genitive jumala, partitive jumalat)

  1. god
    Oleme noored jumalad.
    We are young gods.
  2. (usually capitalised) God (the monotheistic deity)

Declension

See also


Veps

Etymology

From Proto-Finnic *jumala.

Noun

jumal

  1. god

Inflection

Inflection of jumal
nominative sing. jumal
genitive sing. jumalan
partitive sing. jumalad
partitive plur. jumalid
singular plural
nominative jumal jumalad
accusative jumalan jumalad
genitive jumalan jumaliden
partitive jumalad jumalid
essive-instructive jumalan jumalin
translative jumalaks jumalikš
inessive jumalas jumališ
elative jumalaspäi jumališpäi
illative ? jumalihe
adessive jumalal jumalil
ablative jumalalpäi jumalilpäi
allative jumalale jumalile
abessive jumalata jumalita
comitative jumalanke jumalidenke
prolative jumaladme jumalidme
approximative I jumalanno jumalidenno
approximative II jumalannoks jumalidennoks
egressive jumalannopäi jumalidennopäi
terminative I ? jumalihesai
terminative II jumalalesai jumalilesai
terminative III jumalassai
additive I ? jumalihepäi
additive II jumalalepäi jumalilepäi

Derived terms

  • Jumal
  • jumalkoda
  • jumalanbembel'
  • jumalanboranaine
  • jumalanjuru
  • jumalanlehmäine
  • jumalansä

References

  • Zajceva, N. G.; Mullonen, M. I. (2007), Бог”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary], Petrozavodsk: Periodika
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.