iustificandus

Latin

Etymology

Future passive participle of iustificō

Participle

iustificandus m (feminine iustificanda, neuter iustificandum); first/second declension

  1. which is to be justified

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative iustificandus iustificanda iustificandum iustificandī iustificandae iustificanda
Genitive iustificandī iustificandae iustificandī iustificandōrum iustificandārum iustificandōrum
Dative iustificandō iustificandae iustificandō iustificandīs iustificandīs iustificandīs
Accusative iustificandum iustificandam iustificandum iustificandōs iustificandās iustificanda
Ablative iustificandō iustificandā iustificandō iustificandīs iustificandīs iustificandīs
Vocative iustificande iustificanda iustificandum iustificandī iustificandae iustificanda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.