iurisprudens

Latin

Etymology

iūs (law, genitive iūris) + prūdēns (wise”, “expert).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /juː.risˈpruː.dens/, [juː.rɪsˈpruː.dẽːs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ju.risˈpru.dens/, [ju.risˈpruː.dens]

Adjective

iūrisprūdēns (genitive iūrisprūdentis); third declension

  1. (post-classical) expert at law; jurisprudent

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative iūrisprūdēns iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia
Genitive iūrisprūdentis iūrisprūdentis iūrisprūdentium iūrisprūdentium
Dative iūrisprūdentī iūrisprūdentī iūrisprūdentibus iūrisprūdentibus
Accusative iūrisprūdentem iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia
Ablative iūrisprūdentī iūrisprūdentī iūrisprūdentibus iūrisprūdentibus
Vocative iūrisprūdēns iūrisprūdēns iūrisprūdentēs iūrisprūdentia

Derived terms

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.