iudicabilis

Latin

Etymology

iūdicāre, iūdicō (to judge) + -bilis (-able)

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /juː.diˈkaː.bi.lis/, [juː.dɪˈkaː.bɪ.lɪs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /ju.diˈka.bi.lis/, [ju.diˈkaː.bi.lis]

Adjective

iūdicābilis (neuter iūdicābile); third declension

  1. (Late Latin, literally) susceptible of judgement; judgeable

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative iūdicābilis iūdicābile iūdicābilēs iūdicābilia
Genitive iūdicābilis iūdicābilis iūdicābilium iūdicābilium
Dative iūdicābilī iūdicābilī iūdicābilibus iūdicābilibus
Accusative iūdicābilem iūdicābile iūdicābilēs, iūdicābilīs iūdicābilia
Ablative iūdicābilī iūdicābilī iūdicābilibus iūdicābilibus
Vocative iūdicābilis iūdicābile iūdicābilēs iūdicābilia

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.