iubens

Latin

Etymology

Present active participle of iubeō (I command, order).

Participle

iubēns m, f, n (genitive iubentis); third declension

  1. commanding, ordering

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative iubēns iubēns iubentēs iubentia
Genitive iubentis iubentis iubentium iubentium
Dative iubentī iubentī iubentibus iubentibus
Accusative iubentem iubēns iubentēs, iubentīs iubentia
Ablative iubente, iubentī1 iubente, iubentī1 iubentibus iubentibus
Vocative iubēns iubēns iubentēs iubentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.