irrutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of irruō.

Participle

irrutus (feminine irruta, neuter irrutum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of inrutus

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative irrutus irruta irrutum irrutī irrutae irruta
Genitive irrutī irrutae irrutī irrutōrum irrutārum irrutōrum
Dative irrutō irrutō irrutīs
Accusative irrutum irrutam irrutum irrutōs irrutās irruta
Ablative irrutō irrutā irrutō irrutīs
Vocative irrute irruta irrutum irrutī irrutae irruta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.