irrumpendus

Latin

Etymology

Future passive participle of irrumpō.

Participle

irrumpendus m (feminine irrumpenda, neuter irrumpendum); first/second declension

  1. which is to be intruded

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative irrumpendus irrumpenda irrumpendum irrumpendī irrumpendae irrumpenda
Genitive irrumpendī irrumpendae irrumpendī irrumpendōrum irrumpendārum irrumpendōrum
Dative irrumpendō irrumpendae irrumpendō irrumpendīs irrumpendīs irrumpendīs
Accusative irrumpendum irrumpendam irrumpendum irrumpendōs irrumpendās irrumpenda
Ablative irrumpendō irrumpendā irrumpendō irrumpendīs irrumpendīs irrumpendīs
Vocative irrumpende irrumpenda irrumpendum irrumpendī irrumpendae irrumpenda
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.