irrumans

Latin

Etymology

Present participle of irrumō.

Participle

irrumāns m or f or n (genitive irrumantis); third declension

  1. irrumating

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative irrumāns irrumāns irrumantēs irrumantia
Genitive irrumantis irrumantis irrumantium irrumantium
Dative irrumantī irrumantī irrumantibus irrumantibus
Accusative irrumantem irrumāns irrumantēs, irrumantīs irrumantia
Ablative irrumante, irrumantī1 irrumante, irrumantī1 irrumantibus irrumantibus
Vocative irrumāns irrumāns irrumantēs irrumantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.