intestinalis

Latin

Etymology

Renaissance Latin; from intestīnum (intestine) + -ālis.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.tes.tiːˈnaː.lis/, [ɪn.tɛs.tiːˈnaː.lɪs]

Adjective

intestīnālis (neuter intestīnāle); third declension

  1. intestinal; pertaining to the intestine
    • 1494, Johannes Matthaeus Ferrarius, Expositiones super tractatum de urinis et vigesimam secundam
      hernia intestinalis

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative intestīnālis intestīnāle intestīnālēs intestīnālia
Genitive intestīnālis intestīnālium
Dative intestīnālī intestīnālibus
Accusative intestīnālem intestīnāle intestīnālēs, intestīnālīs intestīnālia
Ablative intestīnālī intestīnālibus
Vocative intestīnālis intestīnāle intestīnālēs intestīnālia

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.