interrumpens

Latin

Etymology

Present participle of interrumpō

Participle

interrumpēns m, f, n (genitive interrumpentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative interrumpēns interrumpēns interrumpentēs interrumpentia
Genitive interrumpentis interrumpentis interrumpentium interrumpentium
Dative interrumpentī interrumpentī interrumpentibus interrumpentibus
Accusative interrumpentem interrumpēns interrumpentēs, interrumpentīs interrumpentia
Ablative interrumpente, interrumpentī1 interrumpente, interrumpentī1 interrumpentibus interrumpentibus
Vocative interrumpēns interrumpēns interrumpentēs interrumpentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.