interloquens

Latin

Etymology

Present participle of interloquor

Participle

interloquēns m, f, n (genitive interloquentis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative interloquēns interloquēns interloquentēs interloquentia
Genitive interloquentis interloquentis interloquentium interloquentium
Dative interloquentī interloquentī interloquentibus interloquentibus
Accusative interloquentem interloquēns interloquentēs, interloquentīs interloquentia
Ablative interloquente, interloquentī1 interloquente, interloquentī1 interloquentibus interloquentibus
Vocative interloquēns interloquēns interloquentēs interloquentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.