interfectus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of interficiō.

Participle

interfectus m (feminine interfecta, neuter interfectum); first/second declension

  1. killed, destroyed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interfectus interfecta interfectum interfectī interfectae interfecta
Genitive interfectī interfectae interfectī interfectōrum interfectārum interfectōrum
Dative interfectō interfectae interfectō interfectīs interfectīs interfectīs
Accusative interfectum interfectam interfectum interfectōs interfectās interfecta
Ablative interfectō interfectā interfectō interfectīs interfectīs interfectīs
Vocative interfecte interfecta interfectum interfectī interfectae interfecta

References

  • interfectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • interfectus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • interfectus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.