intentans

Latin

Etymology

Present participle of intentō.

Participle

intentāns m or f or n (genitive intentantis); third declension

  1. extending

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative intentāns intentāns intentantēs intentantia
Genitive intentantis intentantis intentantium intentantium
Dative intentantī intentantī intentantibus intentantibus
Accusative intentantem intentāns intentantēs, intentantīs intentantia
Ablative intentante, intentantī1 intentante, intentantī1 intentantibus intentantibus
Vocative intentāns intentāns intentantēs intentantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.