insusurrans

Latin

Etymology

Present participle of insusurrō.

Participle

insusurrāns m or f or n (genitive insusurrantis); third declension

  1. insinuating

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative insusurrāns insusurrāns insusurrantēs insusurrantia
Genitive insusurrantis insusurrantis insusurrantium insusurrantium
Dative insusurrantī insusurrantī insusurrantibus insusurrantibus
Accusative insusurrantem insusurrāns insusurrantēs, insusurrantīs insusurrantia
Ablative insusurrante, insusurrantī1 insusurrante, insusurrantī1 insusurrantibus insusurrantibus
Vocative insusurrāns insusurrāns insusurrantēs insusurrantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.