insultabundus

Latin

Etymology

īnsultō (revile, insult) + -bundus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.sul.taːˈbun.dus/, [ĩː.sʊɫ.taːˈbʊn.dʊs]

Adjective

īnsultābundus (feminine īnsultābunda, neuter īnsultābundum); first/second declension

  1. insulting, full of scorn

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsultābundus īnsultābunda īnsultābundum īnsultābundī īnsultābundae īnsultābunda
Genitive īnsultābundī īnsultābundae īnsultābundī īnsultābundōrum īnsultābundārum īnsultābundōrum
Dative īnsultābundō īnsultābundō īnsultābundīs
Accusative īnsultābundum īnsultābundam īnsultābundum īnsultābundōs īnsultābundās īnsultābunda
Ablative īnsultābundō īnsultābundā īnsultābundō īnsultābundīs
Vocative īnsultābunde īnsultābunda īnsultābundum īnsultābundī īnsultābundae īnsultābunda

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.