insinuaturus

Latin

Etymology

Future active participle of īnsinuō.

Participle

īnsinuātūrus m (feminine īnsinuātūra, neuter īnsinuātūrum); first/second declension

  1. about to penetrate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnsinuātūrus īnsinuātūra īnsinuātūrum īnsinuātūrī īnsinuātūrae īnsinuātūra
Genitive īnsinuātūrī īnsinuātūrae īnsinuātūrī īnsinuātūrōrum īnsinuātūrārum īnsinuātūrōrum
Dative īnsinuātūrō īnsinuātūrō īnsinuātūrīs
Accusative īnsinuātūrum īnsinuātūram īnsinuātūrum īnsinuātūrōs īnsinuātūrās īnsinuātūra
Ablative īnsinuātūrō īnsinuātūrā īnsinuātūrō īnsinuātūrīs
Vocative īnsinuātūre īnsinuātūra īnsinuātūrum īnsinuātūrī īnsinuātūrae īnsinuātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.