inno
Italian
Etymology
From Latin hymnus, from Ancient Greek ὕμνος (húmnos).
Pronunciation
- Rhymes: -inno
Related terms
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈin.noː/, [ˈɪn.noː]
Verb
innō (present infinitive innāre, perfect active innāvī, supine innātum); first conjugation
Conjugation
Conjugation of inno (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | innō | innās | innat | innāmus | innātis | innant |
imperfect | innābam | innābās | innābat | innābāmus | innābātis | innābant | |
future | innābō | innābis | innābit | innābimus | innābitis | innābunt | |
perfect | innāvī | innāvistī | innāvit | innāvimus | innāvistis | innāvērunt, innāvēre | |
pluperfect | innāveram | innāverās | innāverat | innāverāmus | innāverātis | innāverant | |
future perfect | innāverō | innāveris | innāverit | innāverimus | innāveritis | innāverint | |
passive | present | innor | innāris, innāre | innātur | innāmur | innāminī | innantur |
imperfect | innābar | innābāris, innābāre | innābātur | innābāmur | innābāminī | innābantur | |
future | innābor | innāberis, innābere | innābitur | innābimur | innābiminī | innābuntur | |
perfect | innātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | innātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | innātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | innem | innēs | innet | innēmus | innētis | innent |
imperfect | innārem | innārēs | innāret | innārēmus | innārētis | innārent | |
perfect | innāverim | innāverīs | innāverit | innāverimus | innāveritis | innāverint | |
pluperfect | innāvissem | innāvissēs | innāvisset | innāvissēmus | innāvissētis | innāvissent | |
passive | present | inner | innēris, innēre | innētur | innēmur | innēminī | innentur |
imperfect | innārer | innārēris, innārēre | innārētur | innārēmur | innārēminī | innārentur | |
perfect | innātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | innātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | innā | — | — | innāte | — |
future | — | innātō | innātō | — | innātōte | innantō | |
passive | present | — | innāre | — | — | innāminī | — |
future | — | innātor | innātor | — | — | innantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | innāre | innāvisse | innātūrus esse | innārī | innātus esse | innātum īrī | |
participles | innāns | — | innātūrus | — | innātus | innandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
innāre | innandī | innandō | innandum | innātum | innātū |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.