inimicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inimīcō
Participle
inimīcātus m (feminine inimīcāta, neuter inimīcātum); first/second declension
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inimīcātus | inimīcāta | inimīcātum | inimīcātī | inimīcātae | inimīcāta | |
Genitive | inimīcātī | inimīcātae | inimīcātī | inimīcātōrum | inimīcātārum | inimīcātōrum | |
Dative | inimīcātō | inimīcātae | inimīcātō | inimīcātīs | inimīcātīs | inimīcātīs | |
Accusative | inimīcātum | inimīcātam | inimīcātum | inimīcātōs | inimīcātās | inimīcāta | |
Ablative | inimīcātō | inimīcātā | inimīcātō | inimīcātīs | inimīcātīs | inimīcātīs | |
Vocative | inimīcāte | inimīcāta | inimīcātum | inimīcātī | inimīcātae | inimīcāta |
References
- inimicatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.