inhouden

Dutch

Etymology

in + houden

Pronunciation

  • (file)

Verb

inhouden

  1. (transitive) to contain, to encompass, to include
  2. (transitive) to mean, to imply
  3. (reflexive) to contain/restrain oneself

Inflection

Inflection of inhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive inhouden
past singular hield in
past participle ingehouden
infinitive inhouden
gerund inhouden n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hou in, houd inhield ininhou, inhoudinhield
2nd person sing. (jij) houdt inhield ininhoudtinhield
2nd person sing. (u) houdt inhield ininhoudtinhield
2nd person sing. (gij) houdt inhieldt ininhoudtinhieldt
3rd person singular houdt inhield ininhoudtinhield
plural houden inhielden ininhoudeninhielden
subjunctive sing.1 houde inhielde ininhoudeinhielde
subjunctive plur.1 houden inhielden ininhoudeninhielden
imperative sing. hou in, houd in
imperative plur.1 houdt in
participles inhoudendingehouden
1) Archaic.

Noun

inhouden

  1. Plural form of inhoud

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.