infringens

Latin

Etymology

Present participle of īnfringō.

Participle

īnfringēns m or f or n (genitive īnfringentis); third declension

  1. breaking

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnfringēns īnfringēns īnfringentēs īnfringentia
Genitive īnfringentis īnfringentis īnfringentium īnfringentium
Dative īnfringentī īnfringentī īnfringentibus īnfringentibus
Accusative īnfringentem īnfringēns īnfringentēs, īnfringentīs īnfringentia
Ablative īnfringente, īnfringentī1 īnfringente, īnfringentī1 īnfringentibus īnfringentibus
Vocative īnfringēns īnfringēns īnfringentēs īnfringentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.