inflicturus

Latin

Etymology

Future active participle of īnflīgō.

Participle

īnflīctūrus m (feminine īnflīctūra, neuter īnflīctūrum); first/second declension

  1. about to inflict

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnflīctūrus īnflīctūra īnflīctūrum īnflīctūrī īnflīctūrae īnflīctūra
Genitive īnflīctūrī īnflīctūrae īnflīctūrī īnflīctūrōrum īnflīctūrārum īnflīctūrōrum
Dative īnflīctūrō īnflīctūrō īnflīctūrīs
Accusative īnflīctūrum īnflīctūram īnflīctūrum īnflīctūrōs īnflīctūrās īnflīctūra
Ablative īnflīctūrō īnflīctūrā īnflīctūrō īnflīctūrīs
Vocative īnflīctūre īnflīctūra īnflīctūrum īnflīctūrī īnflīctūrae īnflīctūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.