infinitum

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.fiːˈniː.tum/, [ĩː.fiːˈniː.tũ]

Noun

īnfīnītum n (genitive īnfīnītī); second declension

  1. the infinite; boundless space
  2. an infinitude, a boundless number

Declension

Second declension.

Case Singular Plural
Nominative īnfīnītum īnfīnīta
Genitive īnfīnītī īnfīnītōrum
Dative īnfīnītō īnfīnītīs
Accusative īnfīnītum īnfīnīta
Ablative īnfīnītō īnfīnītīs
Vocative īnfīnītum īnfīnīta

Derived terms

Adjective

īnfīnītum

  1. nominative neuter singular of īnfīnītus
  2. accusative masculine singular of īnfīnītus
  3. accusative neuter singular of īnfīnītus
  4. vocative neuter singular of īnfīnītus
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.