infatuatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of īnfatuō (make a fool of; infatuate).

Participle

īnfatuātus (feminine īnfatuāta, neuter īnfatuātum); first/second-declension participle

  1. infatuated

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnfatuātus īnfatuāta īnfatuātum īnfatuātī īnfatuātae īnfatuāta
Genitive īnfatuātī īnfatuātae īnfatuātī īnfatuātōrum īnfatuātārum īnfatuātōrum
Dative īnfatuātō īnfatuātō īnfatuātīs
Accusative īnfatuātum īnfatuātam īnfatuātum īnfatuātōs īnfatuātās īnfatuāta
Ablative īnfatuātō īnfatuātā īnfatuātō īnfatuātīs
Vocative īnfatuāte īnfatuāta īnfatuātum īnfatuātī īnfatuātae īnfatuāta

References

  • infatuatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • infatuatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • infatuatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.