infatuans

Latin

Etymology

Present participle of īnfatuō

Participle

īnfatuāns m, f, n (genitive īnfatuantis); third declension

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative īnfatuāns īnfatuāns īnfatuantēs īnfatuantia
Genitive īnfatuantis īnfatuantis īnfatuantium īnfatuantium
Dative īnfatuantī īnfatuantī īnfatuantibus īnfatuantibus
Accusative īnfatuantem īnfatuāns īnfatuantēs, īnfatuantīs īnfatuantia
Ablative īnfatuante, īnfatuantī1 īnfatuante, īnfatuantī1 īnfatuantibus īnfatuantibus
Vocative īnfatuāns īnfatuāns īnfatuantēs īnfatuantia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.