inebriatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of inēbriō (intoxicate).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /i.neː.briˈaː.tus/, [ɪ.neː.brɪˈaː.tʊs]

Participle

inēbriātus m (feminine inēbriāta, neuter inēbriātum); first/second declension

  1. intoxicated, having been intoxicated

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inēbriātus inēbriāta inēbriātum inēbriātī inēbriātae inēbriāta
Genitive inēbriātī inēbriātae inēbriātī inēbriātōrum inēbriātārum inēbriātōrum
Dative inēbriātō inēbriātae inēbriātō inēbriātīs inēbriātīs inēbriātīs
Accusative inēbriātum inēbriātam inēbriātum inēbriātōs inēbriātās inēbriāta
Ablative inēbriātō inēbriātā inēbriātō inēbriātīs inēbriātīs inēbriātīs
Vocative inēbriāte inēbriāta inēbriātum inēbriātī inēbriātae inēbriāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.