inducens

Latin

Etymology

Present participle of indūcō.

Participle

indūcēns m, f, n (genitive indūcentis); third declension

  1. leading, bringing or conducting in
  2. exhibiting, representing

Inflection

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative indūcēns indūcēns indūcentēs indūcentia
Genitive indūcentis indūcentis indūcentium indūcentium
Dative indūcentī indūcentī indūcentibus indūcentibus
Accusative indūcentem indūcēns indūcentēs indūcentia
Ablative indūcentī indūcentī indūcentibus indūcentibus
Vocative indūcēns indūcēns indūcentēs indūcentia
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.