incutio

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /inˈku.ti.oː/, [ɪŋˈkʊ.ti.oː]

Verb

incutiō (present infinitive incutere, perfect active incussī, supine incussum); third conjugation iō-variant

  1. I strike on or against
  2. I inspire with, inflict, excite

Inflection

   Conjugation of incutio (third conjugation -variant)
indicative singular plural
first second third first second third
active present incutiō incutis incutit incutimus incutitis incutiunt
imperfect incutiēbam incutiēbās incutiēbat incutiēbāmus incutiēbātis incutiēbant
future incutiam incutiēs incutiet incutiēmus incutiētis incutient
perfect incussī incussistī incussit incussimus incussistis incussērunt, incussēre
pluperfect incusseram incusserās incusserat incusserāmus incusserātis incusserant
future perfect incusserō incusseris incusserit incusserimus incusseritis incusserint
passive present incutior incuteris, incutere incutitur incutimur incutiminī incutiuntur
imperfect incutiēbar incutiēbāris, incutiēbāre incutiēbātur incutiēbāmur incutiēbāminī incutiēbantur
future incutiar incutiēris, incutiēre incutiētur incutiēmur incutiēminī incutientur
perfect incussus + present active indicative of sum
pluperfect incussus + imperfect active indicative of sum
future perfect incussus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present incutiam incutiās incutiat incutiāmus incutiātis incutiant
imperfect incuterem incuterēs incuteret incuterēmus incuterētis incuterent
perfect incusserim incusserīs incusserit incusserimus incusseritis incusserint
pluperfect incussissem incussissēs incussisset incussissēmus incussissētis incussissent
passive present incutiar incutiāris, incutiāre incutiātur incutiāmur incutiāminī incutiantur
imperfect incuterer incuterēris, incuterēre incuterētur incuterēmur incuterēminī incuterentur
perfect incussus + present active subjunctive of sum
pluperfect incussus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present incute incutite
future incutitō incutitō incutitōte incutiuntō
passive present incutere incutiminī
future incutitor incutitor incutiuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives incutere incussisse incussūrus esse incutī incussus esse incussum īrī
participles incutiēns incussūrus incussus incutiendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
incutere incutiendī incutiendō incutiendum incussum incussū

References

  • incutio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incutio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • incutio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to inspire fear, terror: timorem, terrorem alicui inicere, more strongly incutere
    • to inspire some one with religious scruples: religionem alicui afferre, inicere, incutere
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.