incolens

Latin

Etymology

Present participle of incolō.

Participle

incolēns m or f or n (genitive incolentis); third declension

  1. cultivating

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative incolēns incolēns incolentēs incolentia
Genitive incolentis incolentis incolentium incolentium
Dative incolentī incolentī incolentibus incolentibus
Accusative incolentem incolēns incolentēs, incolentīs incolentia
Ablative incolente, incolentī1 incolente, incolentī1 incolentibus incolentibus
Vocative incolēns incolēns incolentēs incolentia

1When used purely as an adjective.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.