incitaturus

Latin

Etymology

Future active participle of incitō.

Participle

incitātūrus m (feminine incitātūra, neuter incitātūrum); first/second declension

  1. about to quicken

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative incitātūrus incitātūra incitātūrum incitātūrī incitātūrae incitātūra
Genitive incitātūrī incitātūrae incitātūrī incitātūrōrum incitātūrārum incitātūrōrum
Dative incitātūrō incitātūrae incitātūrō incitātūrīs incitātūrīs incitātūrīs
Accusative incitātūrum incitātūram incitātūrum incitātūrōs incitātūrās incitātūra
Ablative incitātūrō incitātūrā incitātūrō incitātūrīs incitātūrīs incitātūrīs
Vocative incitātūre incitātūra incitātūrum incitātūrī incitātūrae incitātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.