inceptivus

Latin

Etymology

From incipiō (I begin).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /in.kepˈtiː.wus/, [ɪŋ.kɛpˈtiː.wʊs]

Adjective

inceptīvus (feminine inceptīva, neuter inceptīvum); first/second declension

  1. inceptive

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative inceptīvus inceptīva inceptīvum inceptīvī inceptīvae inceptīva
Genitive inceptīvī inceptīvae inceptīvī inceptīvōrum inceptīvārum inceptīvōrum
Dative inceptīvō inceptīvae inceptīvō inceptīvīs inceptīvīs inceptīvīs
Accusative inceptīvum inceptīvam inceptīvum inceptīvōs inceptīvās inceptīva
Ablative inceptīvō inceptīvā inceptīvō inceptīvīs inceptīvīs inceptīvīs
Vocative inceptīve inceptīva inceptīvum inceptīvī inceptīvae inceptīva

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.