improvisus

Latin

Etymology

im- + provisus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /im.proːˈwiː.sus/, [ɪm.proːˈwiː.sʊs]

Adjective

imprōvīsus (feminine imprōvīsa, neuter imprōvīsum); first/second declension

  1. unforeseen, unexpected
  2. sudden

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imprōvīsus imprōvīsa imprōvīsum imprōvīsī imprōvīsae imprōvīsa
Genitive imprōvīsī imprōvīsae imprōvīsī imprōvīsōrum imprōvīsārum imprōvīsōrum
Dative imprōvīsō imprōvīsae imprōvīsō imprōvīsīs imprōvīsīs imprōvīsīs
Accusative imprōvīsum imprōvīsam imprōvīsum imprōvīsōs imprōvīsās imprōvīsa
Ablative imprōvīsō imprōvīsā imprōvīsō imprōvīsīs imprōvīsīs imprōvīsīs
Vocative imprōvīse imprōvīsa imprōvīsum imprōvīsī imprōvīsae imprōvīsa

References

  • improvisus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • improvisus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • improvisus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.