immanens

Hungarian

Etymology

From Late Latin immanens, from immanentis.[1] With -ens ending.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈimːɒnɛnʃ]
  • Hyphenation: im‧ma‧nens

Adjective

immanens (comparative immanensebb, superlative legimmanensebb)

  1. immanent

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
singular plural
nominative immanens immanensek
accusative immanenset immanenseket
dative immanensnek immanenseknek
instrumental immanenssel immanensekkel
causal-final immanensért immanensekért
translative immanenssé immanensekké
terminative immanensig immanensekig
essive-formal immanensként immanensekként
essive-modal
inessive immanensben immanensekben
superessive immanensen immanenseken
adessive immanensnél immanenseknél
illative immanensbe immanensekbe
sublative immanensre immanensekre
allative immanenshez immanensekhez
elative immanensből immanensekből
delative immanensről immanensekről
ablative immanenstől immanensektől

References

  1. Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.