imitaturus

Latin

Etymology

Future active participle of imitor.

Participle

imitātūrus m (feminine imitātūra, neuter imitātūrum); first/second declension

  1. about to represent

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imitātūrus imitātūra imitātūrum imitātūrī imitātūrae imitātūra
Genitive imitātūrī imitātūrae imitātūrī imitātūrōrum imitātūrārum imitātūrōrum
Dative imitātūrō imitātūrae imitātūrō imitātūrīs imitātūrīs imitātūrīs
Accusative imitātūrum imitātūram imitātūrum imitātūrōs imitātūrās imitātūra
Ablative imitātūrō imitātūrā imitātūrō imitātūrīs imitātūrīs imitātūrīs
Vocative imitātūre imitātūra imitātūrum imitātūrī imitātūrae imitātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.