imbutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of imbuō.

Participle

imbutus m (feminine imbuta, neuter imbutum); first/second declension

  1. moistened, imbued

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imbutus imbuta imbutum imbutī imbutae imbuta
Genitive imbutī imbutae imbutī imbutōrum imbutārum imbutōrum
Dative imbutō imbutae imbutō imbutīs imbutīs imbutīs
Accusative imbutum imbutam imbutum imbutōs imbutās imbuta
Ablative imbutō imbutā imbutō imbutīs imbutīs imbutīs
Vocative imbute imbuta imbutum imbutī imbutae imbuta

Descendants

References

  • imbutus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • imbutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)
    • to have received a superficial education: litteris leviter imbutum or tinctum esse
    • to be ignorant of even the elements of logic: dialecticis ne imbutum quidem esse
    • to be tinged with superstition: superstitione imbutum esse
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.