imbricatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /im.briˈkaː.tus/, [ɪm.brɪˈkaː.tʊs]

Adjective

imbricātus (feminine imbricāta, neuter imbricātum); first/second declension

  1. tiled
  2. imbricate

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative imbricātus imbricāta imbricātum imbricātī imbricātae imbricāta
Genitive imbricātī imbricātae imbricātī imbricātōrum imbricātārum imbricātōrum
Dative imbricātō imbricātae imbricātō imbricātīs imbricātīs imbricātīs
Accusative imbricātum imbricātam imbricātum imbricātōs imbricātās imbricāta
Ablative imbricātō imbricātā imbricātō imbricātīs imbricātīs imbricātīs
Vocative imbricāte imbricāta imbricātum imbricātī imbricātae imbricāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.