ilmeetön

Finnish

Etymology

ilme + -tön

Adjective

ilmeetön (comparative ilmeettömämpi, superlative ilmeettömin)

  1. expressionless

Declension

Inflection of ilmeetön (Kotus type 34/onneton, tt-t gradation)
nominative ilmeetön ilmeettömät
genitive ilmeettömän ilmeettömien
partitive ilmeetöntä ilmeettömiä
illative ilmeettömään ilmeettömiin
singular plural
nominative ilmeetön ilmeettömät
accusative nom. ilmeetön ilmeettömät
gen. ilmeettömän
genitive ilmeettömän ilmeettömien
ilmeetöntenrare
partitive ilmeetöntä ilmeettömiä
inessive ilmeettömässä ilmeettömissä
elative ilmeettömästä ilmeettömistä
illative ilmeettömään ilmeettömiin
adessive ilmeettömällä ilmeettömillä
ablative ilmeettömältä ilmeettömiltä
allative ilmeettömälle ilmeettömille
essive ilmeettömänä ilmeettöminä
translative ilmeettömäksi ilmeettömiksi
instructive ilmeettömin
abessive ilmeettömättä ilmeettömittä
comitative ilmeettömine

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.