illaturus

Latin

Etymology

Future active participle of īnferō.

Participle

illātūrus m (feminine illātūra, neuter illātūrum); first/second declension

  1. about to insert etc.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illātūrus illātūra illātūrum illātūrī illātūrae illātūra
Genitive illātūrī illātūrae illātūrī illātūrōrum illātūrārum illātūrōrum
Dative illātūrō illātūrae illātūrō illātūrīs illātūrīs illātūrīs
Accusative illātūrum illātūram illātūrum illātūrōs illātūrās illātūra
Ablative illātūrō illātūrā illātūrō illātūrīs illātūrīs illātūrīs
Vocative illātūre illātūra illātūrum illātūrī illātūrae illātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.