illativus

Latin

Alternative forms

  • inlātīvus

Etymology

From īnferō (to carry or bring into; bury; conclude) + -īvus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /il.laːˈtiː.wus/, [ɪl.laːˈtiː.wʊs]

Adjective

illātīvus (feminine illātīva, neuter illātīvum); first/second declension

  1. inferring, concluding, illative

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative illātīvus illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva
Genitive illātīvī illātīvae illātīvī illātīvōrum illātīvārum illātīvōrum
Dative illātīvō illātīvō illātīvīs
Accusative illātīvum illātīvam illātīvum illātīvōs illātīvās illātīva
Ablative illātīvō illātīvā illātīvō illātīvīs
Vocative illātīve illātīva illātīvum illātīvī illātīvae illātīva

Derived terms

Descendants

References

  • illativus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • illativus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.