haesitabundus

Latin

Etymology

haesitō (hesitate) + -bundus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /hae̯.si.taːˈbun.dus/, [hae̯.sɪ.taːˈbʊn.dʊs]

Adjective

haesitābundus (feminine haesitābunda, neuter haesitābundum); first/second declension

  1. hesitating, faltering, stammering

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative haesitābundus haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda
Genitive haesitābundī haesitābundae haesitābundī haesitābundōrum haesitābundārum haesitābundōrum
Dative haesitābundō haesitābundō haesitābundīs
Accusative haesitābundum haesitābundam haesitābundum haesitābundōs haesitābundās haesitābunda
Ablative haesitābundō haesitābundā haesitābundō haesitābundīs
Vocative haesitābunde haesitābunda haesitābundum haesitābundī haesitābundae haesitābunda

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.