gáir

See also: gair

Irish

Pronunciation

(Munster, Connacht) IPA^(key): /ɡɑːɾʲ/
(Ulster) IPA^(key): /ɡæːɾʲ/

Etymology 1

From Old Irish gáir, from Proto-Celtic *gāris (compare Middle Welsh gawr, Gaulish personal name Garo-marus), from Proto-Indo-European *ǵeh₂r-. See gair for more.

The verb is from Old Irish gáirid, from the noun.

Noun

gáir f (genitive singular gáir, nominative plural gártha)

cry, shout
report; fame, notoriety
Alternative form of gáire (“laugh”)

Declension

Declension of gáir

Second declension

Bare forms

Case	Singular	Plural
Nominative	gáir	gártha
Vocative	a gháir	a ghártha
Genitive	gáire	gártha
Dative	gáir	gártha

Forms with the definite article

Case	Singular	Plural
Nominative	an gháir	na gártha
Genitive	na gáire	na ngártha
Dative	leis an ngáir don gháir	leis na gártha

Verb

gáir (present analytic gáireann, future analytic gáirfidh, verbal noun gáireadh, past participle gáirthe) (transitive, intransitive)

shout
laugh

Conjugation

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	gáirim	gáireann tú; gáirir^†	gáireann sé, sí	gáirimid	gáireann sibh	gáireann siad; gáirid^†	a gháireann; a gháireas / a ngáireann; a ngáireas	gáirtear
	past	gháir mé; gháireas	gháir tú; gháiris	gháir sé, sí	gháireamar; gháir muid	gháir sibh; gháireabhair	gháir siad; gháireadar	a gháir / ar gháir*	gáireadh
	past habitual	gháirinn	gháirteá	gháireadh sé, sí	gháirimis; gháireadh muid	gháireadh sibh	gháiridís; gháireadh siad	a gháireadh / ar gháireadh*	gháirtí
	future	gáirfidh mé; gáirfead	gáirfidh tú; gáirfir^†	gáirfidh sé, sí	gáirfimid; gáirfidh muid	gáirfidh sibh	gáirfidh siad; gáirfid^†	a gháirfidh; a gháirfeas / a ngáirfidh; a ngáirfeas	gáirfear
conditional		gháirfinn / ngáirfinn‡‡	gháirfeá / ngáirfeá‡‡	gháirfeadh sé, sí / ngáirfeadh sé, sí‡‡	gháirfimis; gháirfeadh muid / ngáirfimis‡‡; ngáirfeadh muid‡‡	gháirfeadh sibh / ngáirfeadh sibh‡‡	gháirfidís; gháirfeadh siad / ngáirfidís‡‡; ngáirfeadh siad‡‡	a gháirfeadh / ar gháirfeadh*	gháirfí / ngáirfí‡‡
subjunctive	present	go ngáire mé; go ngáiread^†	go ngáire tú; go ngáirir^†	go ngáire sé, sí	go ngáirimid; go ngáire muid	go ngáire sibh	go ngáire siad; go ngáirid^†	—	go ngáirtear
subjunctive	past	dá ngáirinn	dá ngáirteá	dá ngáireadh sé, sí	dá ngáirimis; dá ngáireadh muid	dá ngáireadh sibh	dá ngáiridís; dá ngáireadh siad	—	dá ngáirtí
imperative		gáirim	gáir	gáireadh sé, sí	gáirimis	gáirigí; gáiridh^†	gáiridís	—	gáirtear
verbal noun		gáire
past participle		gáirthe

* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis

Etymology 2

Noun

gáir m

inflection of gár (“gaur”):
1. vocative singular
2. genitive singular
3. nominative plural
4. dative plural

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
gáir	gháir	ngáir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

"gáir" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.