grozić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *groziti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɡrɔ.ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

grozić impf (perfective zagrozić)

  1. (transitive, intransitive) to threaten
  2. (transitive, intransitive) to menace

Conjugation
Conjugation of grozić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive grozić
present tense 1st grożę grozimy
2nd grozisz grozicie
3rd grozi grożą
past tense 1st groziłem groziłam groziliśmy groziłyśmy
2nd groziłeś groziłaś groziliście groziłyście
3rd groził groziła groziło grozili groziły
future tense 1st będę groził1 będę groziła1 będziemy grozili1 będziemy groziły1
2nd będziesz groził1 będziesz groziła1 będziecie grozili1 będziecie groziły1
3rd będzie groził1 będzie groziła1 będzie groziło1 będą grozili1 będą groziły1
conditional 1st groziłbym groziłabym grozilibyśmy groziłybyśmy
2nd groziłbyś groziłabyś grozilibyście groziłybyście
3rd groziłby groziłaby groziłoby groziliby groziłyby
imperative 1st — groźmy
2nd groź groźcie
3rd niech grozi niech grożą
active adjectival participle grożący grożąca grożące grożący grożące
contemporary adverbial participle grożąc
impersonal past grożono
verbal noun grożenie
1 or: będę grozić, będziesz grozić etc.

Synonyms
  • (to menace): zagrażać

Further reading
  • grozić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.