graniczyć

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ɡraˈɲi.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

graniczyć impf

  1. (intransitive) to border
    Polska graniczy z Litwą.
    Poland borders Lithuania.

Conjugation
Conjugation of graniczyć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive graniczyć
present tense 1st graniczę graniczymy
2nd graniczysz graniczycie
3rd graniczy graniczą
past tense 1st graniczyłem graniczyłam graniczyliśmy graniczyłyśmy
2nd graniczyłeś graniczyłaś graniczyliście graniczyłyście
3rd graniczył graniczyła graniczyło graniczyli graniczyły
future tense 1st będę graniczył1 będę graniczyła1 będziemy graniczyli1 będziemy graniczyły1
2nd będziesz graniczył1 będziesz graniczyła1 będziecie graniczyli1 będziecie graniczyły1
3rd będzie graniczył1 będzie graniczyła1 będzie graniczyło1 będą graniczyli1 będą graniczyły1
conditional 1st graniczyłbym graniczyłabym graniczylibyśmy graniczyłybyśmy
2nd graniczyłbyś graniczyłabyś graniczylibyście graniczyłybyście
3rd graniczyłby graniczyłaby graniczyłoby graniczyliby graniczyłyby
imperative 1st — graniczmy
2nd granicz graniczcie
3rd niech graniczy niech graniczą
active adjectival participle graniczący granicząca graniczące graniczący graniczące
contemporary adverbial participle granicząc
impersonal past graniczono
verbal noun graniczenie
1 or: będę graniczyć, będziesz graniczyć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.